جامعه یا

بهترین فرد کسی است که خود همه امور را میداند. خوب، کسی است که به اندرز حکیمانه دیگران گوش فرا دهد اما کسیکه نه خود میداند ونه به اندرز دیگری گوش میدهد وجود بی مصرفی است . کسیکه بخواهد از روی بصیرت به مطالب مربوط به فضیلت وعدالت،یا بطور کلی مربوط به موضوعات علم سیاست در جامعه گوش فرا دهد بایستی به عادات نیکو تربیت شده باشد زیرا نقطه شروع در هر چیز واقعیت است . سر افرازی به کسانیکه آنرا ارزانی میدارند بیشتر تعلق دارد تا بکسانیکه آنرا دریافت میکنند. وحال آنکه خیری که ما پیش بینی میکنیم امری مختص فرد است وبه آسانی از او گرفته نمیشود خیر انسانی عبارتست از فعالیت نفسانی بر طبق بهترین فضیلت در سراسر زندگی چون با یک گل بهار نمی آید و یک زمان کوتاه انسان را خجسته وخوشبخت نمی سازد. حال باید دانست که خیرات به سه دسته تقسیم شده اند:*خیرات خارجی*خیرات مرتبط با نفس*خیرات مرتبط با جسم.فعالیت شخص با فضیلت متعلق به فضیلت است. کسیکه دارای فعالیت است ناچار از فعل آنهم فعل خوب است.در جامعه آنانکه فعالیت میکنند پیروز میشوند وبه حق، گوی خیر وافتخار وبزرگی را از میدان جامعه می ربایند. زندگی افراد نیکو کار در جامعه به خودی خود لذتبخش است شریفترین امور عادلانه ترین آنهاست وبهترین چیز تندرستی است.اگر خوب وبد زندگی ما زاده فعالیتهای ما باشند هیچ خوشبختی بدبخت نمیشود زیرا او هرگز عملی که تنفر آمیز وپست باشد انجام نمیدهد زیرا آنکس که واقعا" خوب وداناست با حوادث زندگی( جامعه)چنانکه در خور است برخورد میکند واز مقتضیات به بهترین وجهی بهره میگیرد.فرد خوشبخت بوقلمون صفت هم نیست و هر لحظه تغییر نمی پذیرد چون او به آسانی وبا حوادث ناگوار معمولی از حالت خوشبختی خارج نمیشود مگر آنکه بلاهای بزرگی به او رسیده باشد.نفس از دو عنصر بالقوه تشکیل شده است ، یکی عقلانی ودیگری نفسانی. فضیلت نیز به انواعی چند تقسیم شده است زیرا میگوییم که بعضی عقلانی وبعض دیگر ، اخلاقی هستند عقل نظری ،ادراک وعقل عملی فضائل عقلانی هستند وسخاوتمندی واعتدال فضائل اخلاقی. با انجام دادن اعمال عادلانه، عادل= وبا اعمال معتدل،غفیف=وبا اعمال شجاعانه،شجاع هستیم. شخص بزرگمنش در جامعه کسی است که خود را شایسته امور بزرگ تصور کند ودر واقع هم شایسته است وچون کسیکه بالاتر از شایستگی خود چنین تصور کند احمق است وهیچ شخص با فضیلتی احمق وابله نیست. شخص بزرگمنش خود را به مخاطرات جزئی نمی افکند واصولا" راغب به خطر نیست چون تنها برای معدودی از امور اهمیت قائل است بزرگمنشی هر شخص به میزان مهمی با سر بلندی وافتخار مرتبط است.